مجتمع آموزشی زردآلو|وب سایت زرسل

مجتمع آموزشی زردآلو | وب سایت زرسل

نخستین زبان‌های برنامه‌نویسی چگونه به‌وجود آمدند؟ همانطور که گفتیم، کار با زبان باینری چندان آسان نبود، به همین علت انسان‌ها برای هر دستور یک معادل کلمه‌ای در نظر گرفتند و از آن به بعد به کمک آن کلمات برنامه‌نویسی می‌کردند، که به آن زبان اسمبلی (Assembly) گفته می‌شد. به عنوان مثال به جای کد 01001101 عبارت SUM را به ماشین تحویل می‌دادند و کامپیوتر زحمت تبدیل این عبارت به معادل باینری آن را بر عهده داشت، اگر تا قبل از به وجود آمدن این زبان رشته‌ی عددی 01001101 نشان‌دهنده‌ی عملیات جمع در کامپیوتر بود، از این پس عبارت SUM برای کامپیوتر معادل 01001101 و به معنای عملیات جمع تلقی می‌شد. البته که در نهایت تمام این دستورات برای فهم کامپیوتر باید به زبان باینری تبدیل می‌شد، که این فرایند (یعنی تبدیل دستورات اسمبلی به باینری) بر عهده‌ی اسمبلر بود، از آن‌جایی که تبدیل زبان اسمبلی خود احتیاج به پردازش جداگانه‌ای داشت، بنابراین از سرعت کمتری نسبت به زبان باینری برخوردار بود. به مرور زمان، زبان‌های پیشرفته‌ای خلق شد که امکانات و قابلیت‌های گسترده‌تری را در اختیار برنامه‌نویسان قرار می‌داد، زبان‌هایی مانند سی، جاوا، پایتون و… نمونه‌هایی از این زبان‌ها به شمار می‌آیند، هرچند زبان‌های سطح بالا سادگی و کارایی بیشتری را در اختیار برنامه‌نویس قرار می‌دادند، اما زبان‌های سطح پایین مانند باینری و اسمبلی همچنان از سرعت بیشتری برخوردار هستند، چراکه فرایند تبدیل و کامپایل در آن‌ها وجود نداشته و پردازش کمتری توسط رایانه انجام می‌شود. امروزه در سیستم‌هایی که احتیاج به سرعت پردازش بالایی دارند، به‌عنوان مثال فضاپیماها، سیستم‌های بیمارستانی یا ربات‌های خاص از زبان‌های سطح پایین‌تر مانند اسمبلی و حتی باینری استفاده می‌شود، اما در برنامه‌نویسی‌های معمولی، مانند اپلیکیشن‌های کامپیوتر، موبایل و وب از زبان‌های سطح بالا استفاده شده و وظیفه‌ی کامپایل یا ترجمه‌ی دستورات برعهده‌ی کامپیوتر گذاشته می‌شود.

نخستین زبان‌های برنامه‌نویسی چگونه به‌وجود آمدند؟

همانطور که گفتیم، کار با زبان باینری چندان آسان نبود، به همین علت انسان‌ها برای هر دستور یک معادل کلمه‌ای در نظر گرفتند و از آن به بعد به کمک آن کلمات برنامه‌نویسی می‌کردند، که به آن زبان اسمبلی (Assembly) گفته می‌شد. به عنوان مثال به جای کد 01001101 عبارت SUM را به ماشین تحویل می‌دادند و کامپیوتر زحمت تبدیل این عبارت به معادل باینری آن را بر عهده داشت، اگر تا قبل از به وجود آمدن این زبان رشته‌ی عددی 01001101 نشان‌دهنده‌ی عملیات جمع در کامپیوتر بود، از این پس عبارت SUM برای کامپیوتر معادل 01001101 و به معنای عملیات جمع تلقی می‌شد. البته که در نهایت تمام این دستورات برای فهم کامپیوتر باید به زبان باینری تبدیل می‌شد، که این فرایند (یعنی تبدیل دستورات اسمبلی به باینری) بر عهده‌ی اسمبلر بود، از آن‌جایی که تبدیل زبان اسمبلی خود احتیاج به پردازش جداگانه‌ای داشت، بنابراین از سرعت کمتری نسبت به زبان باینری برخوردار بود. به مرور زمان، زبان‌های پیشرفته‌ای خلق شد که امکانات و قابلیت‌های گسترده‌تری را در اختیار برنامه‌نویسان قرار می‌داد، زبان‌هایی مانند سی، جاوا، پایتون و… نمونه‌هایی از این زبان‌ها به شمار می‌آیند، هرچند زبان‌های سطح بالا سادگی و کارایی بیشتری را در اختیار برنامه‌نویس قرار می‌دادند، اما زبان‌های سطح پایین مانند باینری و اسمبلی همچنان از سرعت بیشتری برخوردار هستند، چراکه فرایند تبدیل و کامپایل در آن‌ها وجود نداشته و پردازش کمتری توسط رایانه انجام می‌شود. امروزه در سیستم‌هایی که احتیاج به سرعت پردازش بالایی دارند، به‌عنوان مثال فضاپیماها، سیستم‌های بیمارستانی یا ربات‌های خاص از زبان‌های سطح پایین‌تر مانند اسمبلی و حتی باینری استفاده می‌شود، اما در برنامه‌نویسی‌های معمولی، مانند اپلیکیشن‌های کامپیوتر، موبایل و وب از زبان‌های سطح بالا استفاده شده و وظیفه‌ی کامپایل یا ترجمه‌ی دستورات برعهده‌ی کامپیوتر گذاشته می‌شود.