«پداگوژی» در گذشته هنر و علم تربیت کودکان بود و اغلب مترادف با واژه تدریس یا تعلیم و آموزش به کار برده می‌شد. اکنون «پداگوژی» مفهوم گسترده‌تری یافته است و در موارد مختلفی به کار می‌رود از جمله؛ علم، اخلاق، فلسفه علمی، فنون مختلف و آفرینش آثار زیبا. اما مهمترین دستاوردی که از پداگوژی انتظار می‌رود، این است که فراگیران با این روش به جای اینکه نگرش و مهارت‌های خود را مستقیما از معلمان خود دریافت کنند، بتوانند با راهنمایی معلمان، به کشف و نوآوری برسند و یاد بگیرند که به چه دانشی، نگرشی و یا مهارتی نیازمندند و چگونه و از چه راهی می‌توانند آن رابه دست آورند.
پداگوژی هنر یا علم وجودی یک معلم است. این اصطلاح عمومأ به استراتژی ها یا راهبردهای آموزش مربوط می شود، که برخی ها ازآن به عنوان سبک یادگیری نیز یاد می کنند.پداگوژی که در در لغتنامه ها از آن به معنی "روش آموزگاری"، "فن تعلیم"، "علم تعلیم" ترجمه شده، گهگاهی هم به عنوان استفاده صحیح ازراهبردهای آموزشی در جریان فرایند یاددهی و یادگیری نیز تعریف می شود. برای نمونه، پائلو فریر، از روش آموزشی بزرگسالی خود به عنوان پداگوژ انتقادی یاد می کند.
در ارتباط با استراتژی های آموزشی، اعتقادات فلسفی خود معلم از آموزش بوسیله دورنمای دانش و تجارب شاگردان، موقعیت های شخصی و محیطی و نیز اهداف یادگیری که از طریق تعامل دانش آموزان و معلمان تنظیم می گردد، اداره می شوند.
هدف نهايي، از كاربست الگوي تدريس پداگوژیک يادگيري از طريق همياري و دستيابي به فعاليت‌هاي عالي ذهني است.يادگيري از طريق همياري كه در شروع اين قرن ازطرف جان ديويي مطرح شد، در چند سال اخير از بحث‌هاي دائمي آموزش شده است.
|