پایگاه داده (Database) یک مجموعه سازمان‌دهی شده از داده‌ها است که به طور معمول به صورت الکترونیکی در یک سیستم کامپیوتری ذخیره می‌شوند و به آن‌ها می‌توان به صورت الکترونیکی دسترسی داشت. با توجه به آنکه پایگاه داده‌ها امروزه شکل پیشرفته و پیچده‌ای به خود گرفته‌اند، طراحی پایگاه داده معمولا با بهره‌گیری از روش‌های طراحی و مدل‌سازی رسمی انجام می‌شود.
سیستم مدیریت پایگاه داده (DBMS) معمولا نرم‌افزاری است که با کاربر نهایی، برنامه‌های کاربردی و خود پایگاه داده برای ثبت و تحلیل داده ارتباط دارد. DBMS نرم‌افزاری است که علاوه قابلیت‌های مبنایی و اصلی برای سیستم مدیریت پایگاه داده، قابلیت‌های لازم برای مدیریت پایگاه داده را نیز در اختیار کاربر قرار می‌دهد.
دانشمندان کامپیوتری سیستم‌های مدیریت پایگاه داده را بر مبنای مدل‌های پایگاه داده‌ای که از آن بهره می‌برند، دسته‌بندی می‌کنند. در دهه ۱۹۸۰ میلادی، سیستم‌های پایگاه داده رابطه‌ای (Relational Database Systems) متداول‌ترین نوع پایگاه داده محسوب می‌شدند. در نوع طراحی پایگاه داده به صورت رابطه‌ای، داده‌ها در یک مجموعه از سطرها و ستون‌های جدول‌ها مدل می‌شوند و اغلب افراد از زبان SQL برای نوشتن داده‌ها در پایگاه داده و کوئری زدن (پرسش و پاسخ) در آن استفاده می‌کنند.
|